Tja. Af en toe begin ik aan mezelf te twijfelen. Heb ik het mis? Of heb ik iets gedaan dat totaal niet okay was? Ben ik zo onbelangrijk voor de ander? Tel ik niet mee, althans, niet nu? Is men niet bekend met de etiquette, oftewel weten ze niet dat een belofte moet worden nagekomen. Of ben ik nou zo ouderwets/ dom/ naïef/ niet meer van deze tijd om te rekenen op een reactie? En ik maar wachten...

Contact
In de grote molens van klantcontactcentra en elektronische data-applicaties gaat het meestal goed. Als het een keer in het systeem komt te staan, dan komt het goed. Zoals een terugbelletje om iets te verkopen, een herhalingsmailing of een andere marketingactiviteit. Maar hoe zit het dan als er echt menselijk contact is geweest, een uiting van ongenoegen vanuit de klant? Als het proces niet liep zoals gepland en gewenst? Krijgen de mondelinge of schriftelijke beloftes eveneens de volle aandacht? Want als die eenmaal zijn gedaan, blijven klanten verlangend wachten.

Tot mijn schrik merk ik dat uitspraken als 'Ik bel je, je hoort van me' ook in mijn kenniskringen bijna loze kreten zijn geworden. Met de beschikking over de hedendaagse apps en apparaten lijkt het nog moeilijker geworden om in contact te blijven. Want laten we eerlijk zijn, het gaat niet om het medium en de laatste versies, maar om de mens. 'Ik bel je. U hoort van ons' is dusdanig krachtige taal dat het effect heeft op de ander. Kom je dit na, dan kun je eenvoudig een wow-effect creëren. Kom je de belofte niet na, dan heb je binnenkort het nakijken. Zelf kijk ik hier wel voor uit. Beloftes, verwachtingen, teleurstellingen:dat is krachtig spul. Gebruik het dan ook wijs.

Wil je hierover verder praten, bel me gerust. Ik bel je terug. En dan hebben wij contact.