Helmond, februari 2025

Beste Rien & Jan-Hein,

Dank voor Riens scherpe analyse. Hij heeft gelijk: het middel wordt vaak het doel. Agile is daar een treffend voorbeeld van. Wat ooit begon als een belofte voor flexibiliteit en samenwerking, blijft nu vaak steken in volle backlogs, inefficiënte processen, en een oppervlakkige toepassing van de principes. Toch zou het zonde zijn om Agile volledig af te schrijven. Zoals Rien terecht stelt, biedt het zeker voordelen. De vraag is: hoe zorgen we ervoor dat Agile daadwerkelijk werkt zoals bedoeld?

Wat mij daarbij intrigeert, is de menselijke kant van verandering. Agile vereist een cultuur van flexibiliteit, openheid en samenwerking. Maar hoe vaak zien we dat echt in organisaties? Mensen houden van controle en voorspelbaarheid. Dit is geen tekortkoming, maar eerder een natuurlijke reflex. Onder druk – bijvoorbeeld door deadlines of complexe projecten – grijpen mensen terug naar bekende structuren en routines. Agile vraagt juist het tegenovergestelde: vertrouwen, experimenteren en leren van mislukkingen.

Daarnaast zien we dat het leiderschap vaak niet voldoende meebeweegt. Slecht leiderschap, zoals André Baken het ook beschrijft in zijn artikel, blijft een belangrijke reden waarom Agile in veel organisaties niet tot bloei komt. Wanneer leiders processen boven mensen plaatsen, of wanneer misinterpretaties over wat Agile inhoudt blijven bestaan, raakt de balans zoek. Het gevolg is dat Agile wordt gereduceerd tot een set tools en checklists – precies wat het niet zou moeten zijn.

Jan-Hein, jij hebt vaak gesproken over het belang van de menselijke factor in CX. Hoe denk jij dat we die meer centraal kunnen stellen in onze Agile-praktijk? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat teams en leiders echt durven loslaten en leren? En misschien wel belangrijker: hoe voorkomen we dat het middel opnieuw boven het doel wordt gesteld? Dit zijn grote vragen, maar ik ben benieuwd naar jouw inzichten.

Met vriendelijke groet, Wim

 

• Lees de brief van Jan-Hein