Kinderen tussen de 8 en 18 jaar kunnen anoniem hun verhaal kwijt aan vrijwilligers en medewerkers van de door het ministerie van VWS gefinancierde Kindertelefoon. Kinderen kunnen zowel telefonisch als per chat bij de organisatie terecht. Een derde van de chatgesprekken gaat over seks, relaties en liefde – kinderen chatten liever over deze onderwerpen dan dat ze hier telefonisch over praten. Een kwart van de telefoongesprekken gaat dan weer over pesten.

Veilige plek
‘Het enige wat zo’n beller meestal wil, is een luisterend oor’, vertelt vrijwilliger Barbara aan Het Parool. ‘Daarna zijn er vragen die we kunnen stellen om te kijken of er toch ergens een lichtpuntje is.' De vrijwilligers bij één van Nederlands’ bekendste gratis hulplijnen voeren gemiddeld 15 à 20 bel- en chatgesprekken per shift. De organisatie werd in 1979 opgetuigd als lokaal initiatief onder ouders. ‘Wij wilden een veilige plek creëren waar kinderen hun vragen en verhaal kwijt konden, zonder dat er meteen hulpverlening op ze werd afgestuurd.’