Ik ben er niet trots op, maar ik merk dat het iets doet met hoe ik naar de ander kijk. Het raakt voor mij ook de geloofwaardigheid van het advies, het product of de boodschap. Ik neem de ander onbedoeld minder serieus. Terwijl ik ook wel snap dat die mail vaak niet een verkapt proefwerk Nederlands is. Dat fouten maken kan en mag. En dat de specifieke spelfout eigenlijk niets zegt over de echte kwaliteit van onze samenwerking.

En toen kreeg ik een mailtje…van iemand van een creatief bureau met wie ik een project draai. Na ‘Beste Anders’ startte de mail met een persoonlijke noot, los van de inhoud van de mail. Lees mee:

Noot to know: Creativiteit is mijn kernkwaliteit. Daarom zit ik helemaal op mijn plek bij Bureau XYZ. Mijn talent gaat ook gepaard met een flinke vorm van Dyslexie. Iets dat vaker voorkomt bij mensen die primair denken in beelden. Ik kan hier goed mee werken en leven, maar er sluipen nog steeds wel eens taalfoutjes in. Zelfs al heb ik een dubbele spellingcheck gedaan. Excuses alvast, maar laat het je niet afleiden (aflijden?). Denk hooguit: ‘dat maakt haar dus zo creatief’. In ieder geval: bedankt voor je begrip!

Gevolgd door de ‘echte mail’. Die ging over onze feedback op het creatieve concept. En hoe ze dat hebben gebruikt om een volgende slag te maken naar het winnende concept. Een heel gaaf concept in wording voor een airbnb van boten, maar hierover misschien in een latere column meer.

Maar, bekentenis #2: de ‘noot to know’ zorgde nu voor een flinke stijging van mijn waardebeleving. De kwetsbaarheid bracht me eigenlijk twee positieve belevingen. Meer upside, ik geloof nu nog meer in haar creativiteit. Minder downside, ik voel minder tot geen irritatie bij de spelfout die er later toch in zat. Hoe mooi is dat. En ik ben er de afgelopen dagen nog wat verder over aan het nadenken geweest. ‘Is het niet te makkelijk? Zo kan je natuurlijk ook dingen vergoelijken die niet goed zijn’. ‘Zou ik het fijner vinden als ze gewoon beter haar best doet en een collega die spelfout eruit laat halen?’

Maar alle rondjes draaien op hetzelfde uit. Ik vind de kwetsbaarheid en de openheid de beste route. Het maakt iets, wat er toch is, op een prettige manier tastbaar. Het maakt het echt. Kwets-waar met een typo zou je kunnen zeggen.

PS. Zeker niet de toepassing op alles waar je niet of minder goed in bent. Denk gewoon extra goed na over dat mailtje in het Engels als je dat niet vaak doet. En spar met een Bèta-collega als je in een mail technische specs moet beschrijven als Alfa-mannetje. Dan draait het wel om moeite doen wat mij betreft.

PPS. Als je nog een goede creatief zoekt, let me know! (…en voor de teksten ken ik wel iemand Anders)