Cees, een collega die aan de andere kant van de zaal werkt, verschijnt boven één van de scheidingswanden. Hij overstemt met gemak het geroezemoes van de medewerkers.

CEES
Hé, ik heb hier iemand voor je.

Willemien kijkt hem verbaasd aan.

CEES
Jij heet toch Willemien?

Willemien knikt.

CEES
Ik heb hier een of andere idioot die alleen jou wil spreken.

Willemien loopt snel terug naar haar hokje en zet haar koptelefoon op.

WILLEMIEN
Goedemorgen, met Willemien Engelen. Waarmee kan ik u van dienst zijn?

Het is stil aan de andere kant van de lijn.

WILLEMIEN
Ik begreep dat u naar mij vroeg?
JOHAN
Ja, eh, met Johan. Ik wil u graag nog eens spreken. Als het mag.
WILLEMIEN
Natuurlijk. Wat is het probleem?
JOHAN
Het is moeilijk uit te leggen.
WILLEMIEN
We komen er samen wel uit.
U had al eerder gebeld, was dat voor een technische storing?
JOHAN
Voor het instellen van de kanalen op mijn televisie... Het was een bijzonder gesprek.
WILLEMIEN
Ik ben blij dat te horen.

Willemien wacht, maar er komt niets.

WILLEMIEN
En nu is uw vraag?
JOHAN
Ik móest u nog eens spreken.
WILLEMIEN
Dus vorige keer is het toch niet goed gegaan?
JOHAN
Juist wel. U was aardig en geduldig en toen kwamen we er samen uit.
WILLEMIEN
Maar niet goed genoeg, blijkbaar.
JOHAN
Hoe bedoelt u?
WILLEMIEN
Omdat u weer naar ons belt.
JOHAN
O ja, ehm, er gaat weer iets mis.
WILLEMIEN
Zit u voor uw televisie, dan kijk ik met u mee.

Er klinkt gerommel op de achtergrond. Johan zit duidelijk niet voor zijn televisie. Het geluid van een piepje, de televisie wordt nu pas aangezet.

JOHAN
Ja, ik zit er klaar voor. Even kijken. Ik zocht dus naar eh...
WILLEMIEN
Authentication in progress zeker, dat duurt altijd lang.
JOHAN
Heel lang.
WILLEMIEN
Ik begrijp het.

Het is even stil.

JOHAN
Ik probeerde weer wat u de vorige keer adviseerde, maar nu...Johan slaakt een diepe zucht.
WILLEMIEN
Gaat het goed met u?
JOHAN
Niet zo.
WILLEMIEN
En het heeft niets met het instellen van de kanalen te maken?
JOHAN
Nee. Sorry.
WILLEMIEN
Geeft niet.
JOHAN
Het gesprek met u, de vorige keer. U hebt mij toen gered. Het werd me allemaal te veel en toen deed de televisie het ook niet en toen was u er.

Johans stem trilt.

JOHAN
U hebt mij toen gered.

Op Willemiens computerscherm komt een bericht binnen. Het is een plaatje van een dikke vrouw met een stapel taartjes voor haar neus. Op het hoofd is een pasfoto van Willemien geplakt. Willemien klikt het plaatje snel weg.

JOHAN
Sorry dat ik u nu weer stoor.
WILLEMIEN
Geen probleem.
JOHAN
U hebt de liefste stem hebt die ik ooit heb gehoord.

Als er een elastiekje op haar bureau landt, kijkt Willemien verstoord op. Wie heeft het nu weer op haar gemunt? Ze hoort gegiechel, maar kan niet zien van wie het komt.

JOHAN
Ik vind u een kei in uw werk. Ze zullen daar wel blij met u zijn.
WILLEMIEN
Dat valt wel mee hoor.
JOHAN
Ik weet het zeker. U bent een eilandje in deze woeste wereld.

Willemien glimlacht.

WILLEMIEN
Ja?
JOHAN
Ja.

Er rolt een traan over Willemiens wang. Johan kucht.

JOHAN
Maar ik zal u niet meer bellen. Dat beloof ik... Ik bedoel, als  het voor niks is.
WILLEMIEN
Het is niet voor niks.
JOHAN
Mag ik dan nog eens bellen?
WILLEMIEN
Graag.

Willemien sluit af. Ze veegt snel haar traan weg, pakt het elastiekje en schiet het de zaal in.

Tekst: Liesbeth Wieggers