Fotografie: Zuiver Beeld

First things first. Waarom lijken de onderwerpen millennials en stress onlosmakelijk met elkaar verbonden?
‘Dat heeft met heel veel factoren te maken. Zo krijgen we allereerst te maken met veel meer prikkels dan twintig jaar geleden. We hebben telefoons, tv’s, een overstromende mailbox: iedereen staat met elkaar in verbinding. Dat vraagt veel van ons schakelvermogen. Als je kijkt naar onze natuur, is het logisch dat we veel willen schakelen. We moesten op onze hoede zijn voor gevaar. Nu is het niet meer bruikbaar om alle prikkels binnen te krijgen. Sterker nog: we moeten helemaal opnieuw leren van taken te wisselen om ons te kunnen focussen. Dat is een enorme uitdaging.
Daarnaast krijgt men door social media een beeld van hoe het leven eruit kán zien. Dat komt met een bepaalde druk. We leven in een economisch gezond land waar veel mogelijk is. Al die opties zorgen voor veel eigen verantwoordelijkheid: ‘ik moet zorgen dat ik het goed doe’. We moeten daar de juiste keuzes in maken. En ja, dat is moeilijk. Op korte termijn willen we mijlpalen bereiken die een lange termijnvisie nodig hebben. We denken dat de tijd beperkt is en dat we direct de goede keuze moeten maken die ons op het juiste pad brengt. Terwijl er eigenlijk weinig verkeerde keuzes zijn: het is een ontdekkingsproces om uit te zoeken wat wel en niet bij je past.’

Ongeduld, keuzestress, persoonlijke ontwikkeling: de termen vliegen de millennial om de oren. Waar komen deze hot topics allemaal vandaan?
‘Als je kijkt naar de levens van onze ouders, zie je grote verschillen met die van ons. Wij zijn één van de eerste generaties die meer opties en mogelijkheden krijgen aangereikt. Zie het zo: als ik mijn moeder achter een menukaart met honderd gerechten zet, vindt zij het ook moeilijk een keuze te maken. Daarbij is ons ongeduld ook heel goed te verklaren als je denkt aan onze economie. Vrijwel alles bestaat uit quick fixes. Wil jij nu een e-book lezen? Dan is dat binnen twee minuten geregeld. We denken dat dit met alles kan. Wat vergeten wordt, is dat verbondenheid lang duurt – dat kán niet snel. Velen van ons moeten daar nog achter komen. Grote corporates maken hier gebruik van en beloven betrokkenheid in de vorm van goede lunches en leuke feestjes. Dat betekent echter nog niet dat een werkgever écht met je meedenkt. Dan komt het nogal eens voor dat millennials van een koude kermis terugkomen. Luxe broodjes als lunch is iets anders dan het investeren in jouw persoonlijke ontwikkeling.’


Waarin slaan millennials volgens jou de plank mis?
‘In het idee dat zingeving en geluk alleen kan worden bereikt door hard te werken. Er komt zoveel nadruk en druk op werk te liggen, terwijl je ook betekenisvol kunt zijn buiten je werk om. Het maakt het gevaarlijk wanneer we daarin doorslaan. Jouw hele wereld stort in elkaar wanneer jouw baan het enige is waar jij jouw identiteit aan koppelt, waarna blijkt dat deze functie jou niet ligt. We leven in een prestatiegerichte wereld – werk is steeds meer van belang. Al van jongs af aan wordt er naar rapporten en diploma’s gekeken. Het idee dat je keihard moet werken om íets te bereiken, wordt ons met de paplepel ingegoten. Als je dat combineert met de invloed van sociale media, is het logisch dat zich zoveel strebers op de arbeidsmarkt bevinden.’

Wat is volgens jou een goede oplossing voor deze millennial-problematiek?
‘De coronacrisis creëert een enorme hang naar verbondenheid. Mensen hebben behoefte aan menselijk contact. Dat is ingewikkeld. Overal schuilt het gevaar om in het werk te worden opgeslokt. De sleutel is om interactie te blijven houden en contact te blijven opzoeken. Daarbij is het essentieel dat men zich gaat realiseren dat werk niet alleen maar leuk kan zijn of dat je elke dag beter moet worden. Stilstand is achteruitgang, lijkt het credo. En daarin gaat het ook om het samenspel met corporates. Ik merk namelijk dat bedrijven zélf ook steeds meer naar cijfers kijken. Als er een knik in groei zit, worden medewerkers hierop aangewezen. Als je als manager opbouwende feedback geeft en leert dat het oké is om fouten te maken, denk ik dat millennials hier prima op gedijen. Millennials zijn door hun grote verantwoordelijkheidsgevoel vaak bang voor fouten. Dat impliceert dat je al een expert in iets moet zijn voordát je eraan begint. Voor managers de taak om in het team ruimte te creëren waar kwetsbaarheid en fouten een prominente plek krijgen.’

Wat is volgens jou de grootste misvatting ten opzichte van millennials?
‘Dat ze verwend zijn. Millennials worden weggezet als een luie generatie. Daar kan ik mij absoluut niet in vinden. Het idee ‘ik kan alles bereiken’ heeft een bepaalde mate van arrogantie, wat nonchalant kan overkomen. Het is echter niet zo dat deze mensen in de waan leven dat het hen komt aanwaaien.’

Wat is jouw belangrijkste tip voor young professionals (en hun leidinggevenden)?
‘Er zijn zoveel dingen belangrijker dan werk. Het is zó belangrijk om naar je lichaam te blijven luisteren en klachten serieus te nemen. Er is veel winst te behalen in preventie. Zowel vanuit de medewerker zelf als de werkgever. Zo zie ik veel managers die veel vrijheid geven aan millennials, met een houding van ‘zie maar hoe je het doet’. Deze generatie heeft in de eerste instantie vaste structuren nodig, om van daaruit autonomie op te bouwen. Daarna is het zaak om te laten zien dat je betrokken bent door vertrouwen te tonen.’

Wat is jouw levensmotto?
‘Geniet van het leven en neem niet alles te serieus.’