Rutger: Dus uw man heeft het fotoboek samengesteld. Een mooie herinnering bij uw zestigste verjaardag.
Corrie: Nou... Hij zei dat het een prachtig boek zou worden, maar nee hoor, sommige foto’s zijn zonder kleur.
Rutger: Heeft uw man ze zwart-wit aangeleverd?
Corrie: Dat hoeft geen probleem te zijn. Met foto’s kun je tegenwoordig zoveel; kleur eruit, kleur erin. Het zit allemaal in dat ding, zo’n… Och hoe heet het, Herman.

Op de achtergrond klinkt de stem van Herman.

Herman: File.
Corrie: Precies. Mijn man is een tovenaar met de computer. De foto’s die hij in onze vakantieboeken zet, bewerkt hij eerst. Het mooist vind ik het als hij ze een beetje ouderwets maakt, kleurtjes eruit, beetje onscherp. Maar als het me niet bevalt, dan zet hij ze zó weer terug. Met gewone kleuren. En nou begrijp ik niet waarom jullie dat ook niet hebben gedaan. Dus ik zou zeggen, opnieuw afdrukken. En anders geld terug.
Rutger: Zou uw man even aan de telefoon kunnen komen?
Corrie: Moeten jullie nou van mijn man horen hoe je foto’s moet afdrukken?
Rutger: Ik bedoel niet dat hij het aan ons...Inderdaad, misschien kan uw man aan ons uitleggen hoe wij de files moeten lezen.

Rutger hoort Hermans timide stem.
    
Herman: Kun jij het niet afhandelen Corrie, jij bent veel beter in dit soort dingen.
Corrie: Laat eens zien wat je waard bent.

Herman komt aan de telefoon.

Herman: Met eh...Herman.

Rutger maakt een nieuwe, positieve start.

Rutger: Goedemiddag meneer. Van uw vrouw begreep ik dat u een prachtig fotoboek hebt samengesteld.
Herman: Inderdaad. Maar het moet over. En anders geld terug.
Rutger: Hebt u de foto’s bewerkt voordat u ze hebt aangeleverd? Kleuren eruit?

Herman kucht.

Herman: Eh...wacht even.

Corrie roept naar Herman.

Corrie: Gewoon doordouwen. Laat maar weten dat het sukkels zijn.
Herman: Corrie, pak even ons fotoboek van Madeira. Dan kan ik het aan deze meneer uitleggen. Hij begrijpt het niet goed.
Corrie: Dat ze zo iemand aan de telefoon zetten!

Er is gestommel te horen, een deur wordt geopend. Herman klinkt nu gehaast, een tril in zijn stem.

Herman: Ze wil dat ik scans van foto’s van haar jeugd bewerk alsof het digitale foto’s zijn. Maar dat lukt niet hè, om daar de oorspronkelijke kleur in te brengen. Ik had gehoopt dat ze blij zou zijn met hoe het er nu uitziet.
Rutger: Waarom zegt u dat niet
tegen uw vrouw?
Herman: Dat vergeeft ze me nooit!

Herman is even stil.

Herman: Ik heb een beetje opgeschept over wat ik allemaal kan. Wilt u niet iets verzinnen? Als ze ontevreden is over mijn werk, dan laat ze onze kleinzoon voor­taan de boeken maken. Arrogante puber. Denkt dat hij alles beter kan.


Corrie komt weer de kamer in. Herman fluistert.

Herman: Help mij alstublieft. De computer is het enige dat ik nog heb.
Corrie: Kan niks vinden. Wanneer ruim je eens op? Heb je het al geregeld met die jongen?
Herman: We eh...zijn er bijna uit.

Rutger steunt vermoeid met zijn hoofd op zijn handen. Dan heeft hij een idee.

Rutger: Mag ik uw vrouw nog eens spreken?

Corrie komt aan de telefoon.
    
Corrie: Ja?
Rutger: Mevrouw, ik moet u zeggen dat uw man de juiste keuze heeft gemaakt door voor zwart-wit te gaan. Hier bij Belfoto vinden we het een prachtig ontwerp. U man heeft er duidelijk verstand van. Ik zei nog tegen een collega dat het een authentieke uitstraling geeft.

Corrie aarzelt.

Corrie: Dus we krijgen geen kleuren?
Rutger: Wat ik zei, uw man heeft goed gekozen. Hier kunt u mee voor de dag komen.
Rutger hoort hoe Corrie zich weer tot haar man richt.
Corrie: Herman, zwart-wit is beter. Veel authentieker. Ik begrijp niet dat jij zo moeilijk doet over die kleuren.

Herman zucht.
    
Herman: Als meneer het zegt, dan zal het wel zo zijn Corrie. Dan leg ik me daar bij neer.

Corrie richt zich weer tot Rutger.

Corrie: Nou meneer, ik zal mijn man proberen duidelijk te maken dat het zo beter is. Wordt nog een hele klus. Niet willen luisteren hè.

Rutger steunt nog steeds met zijn hoofd op zijn handen.

Rutger: Veel succes jullie beiden.
_____________

Over de auteur
Liesbeth Wieggers schrifjt korte verhalen en scenario's voor film en televisie. Ze is dol op dialogen, weerslagen van gesprekken die soms absurd, soms ontroerend zijn en altijd iets onthullen over de karakters van mensen.