Annika, de receptioniste, kijkt Chris stralend aan, maar haar glimlach verstrakt als ze zijn verbeten blik ziet.
Annika: Is alles in orde meneer Anker, bent u misschien wat vergeten?
Chris: Ik bedacht net, na het uitchecken, dat ik nog het evaluatieformulier moet invullen.
Annika: Is er iets dat u wilt melden?
Chris zucht.
Chris: Laat dat formulier eigenlijk maar zitten. Ik wil meteen een klacht indienen. Kan dat bij u?
Annika: U was niet tevreden?
Chris aarzelt, maar dan steekt hij zijn kin in de lucht en zet een stevige stem op. Een stem die niet bij hem past.
Chris: Absoluut niet. De badkamer was niet in orde. De televisie was kapot. Er eh... was geen service. Ik wil mijn geld terug.
Annika: Het spijt me dat het allemaal niet naar wens was. Laat me even kijken. U had het speciale opera-arrangement. Ontvangst met drankje op de kamer.
Chris wipt onrustig op zijn benen heen en weer. Annika pakt de telefoon.
Annika: Ik bel meteen even. Kijken waar het mis is gegaan.
Chris: Wacht!
Annika kijkt Chris verbaasd aan.
Chris: Ik eh... heb nog meer klachten. Geen mooi uitzicht. Het ontbijt was niet zoals beloofd. Daar heb ik niet voor betaald.
Annika: Ach, dat is allemaal heel vervelend. Ik vraag het na.

In de verte is het gerinkel van servies te horen. Een meisje loopt met een vol dienblad van de ontbijtruimte naar de keuken. Annika wil haar roepen, maar Chris gebaart naar Annika.
Chris: Nee, hoeft niet.
Heel even denkt Annika te zien dat Chris’ onderlip trilt. Als dat al het geval was, herstelt Chris zich snel. Hij kijkt haar indringend aan.
Chris: We waren gewoon niet tevreden en ik wil het geld terug. Simpel.
Annika tikt iets in op haar computer.
Annika: Ik kijk even naar uw reservering. U was hier samen, ook met de heer Anker zie ik.
Voorzichtig probeert ze.
Annika: Uw partner?
Chris: Vader.
Chris zet zijn benen nu stevig neer.
Chris: Inderdaad, het speciale opera-arrangement was voor mijn vader. Maar het was onder de maat.
Annika: Jammer dat ook uw vader ons arrangement niet kon waarderen. Wacht hij buiten? Ik zag hem niet bij het uitchecken. Mag ik u samen nog een kopje koffie aanbieden, dan kunnen we het over uw klacht hebben.
Weer wil ze iemand van de eetzaal roepen.
Chris: Nee!
Chris schrikt van zijn eigen uitroep.
Chris: Hij is er niet.
Chris kijkt Annika verontschuldigend aan.
Chris: Mijn vader. Weer niet komen opdagen. Ik wilde hem verrassen met het arrangement. Hij is de laatste tijd zo vaak alleen.

Chris plukt zenuwachtig aan een folder die op de balie ligt.
Chris: Het leek me leuk, samen naar de opera. Napraten in een mooi hotel. Speciaal ontbijt. Maar hij wilde niet, blijkbaar.
Annika heeft met Chris te doen.
Annika: Als hij niet wilde had u misschien het arrangement kunnen annuleren.
Chris: Ik bleef hopen dat hij zou komen. Dat hij op het laatste moment de zaal van de opera binnen zou lopen. Tot vanochtend dacht ik dat hij toch nog zou komen opdagen.
Annika: Maar hij kwam niet.
Chris: Ik heb het betaald met mijn vakantiegeld. En nou is het weg. Dat geld. En die kans om nog eens iets samen te doen.
Annika ziet hoe verslagen Chris eruitziet.
Annika: Heb je nog niet ontbeten?
Chris schudt zijn hoofd.
Annika: Als je nou even een lekker ontbijt neemt, dan ga ik kijken wat ik voor je kan doen.
Chris knikt dankbaar en loopt richting de eetzaal. Annika kijkt hem even na en pakt de telefoon.
Annika: Met Annika van de receptie. Ik wil iets regelen voor ons speciale opera-arrangement.

Tekst: Liesbeth Wieggers