Naar aanleiding van deze bovenstaande gebeurtenissen ontving ik 49 (!) mailtjes in mijn mailbox. Met vragen over mijn mening. Ik ben niet vies van het geven van een mening en wil graag alle 49 mailtjes naar eer en geweten beantwoorden. Ik lees dat beantwoording van een enquête mij tussen 3 en 7 minuten van mijn tijd gaat kosten. Bij een gemiddelde van 5 minuten is dat al snel zo’n 4 uur werk. Bij het invullen van de eerste vragenlijstjes vraag ik me echter af: wat zeggen mijn antwoorden nu eigenlijk?

Mijn mening moet ik namelijk vangen in getallen. 'Wat vond u van onze service?' Een 7, zeg ik. Waarom? Geen idee. Omdat het geen 8 was, en ook geen 6. En ik een wat meer afwachtend en beschouwend type ben. Mijn extraverte collega had waarschijnlijk een 9 gegeven. De waarom-vraag wordt echter niet zo vaak gesteld. Jammer, want in dat  antwoord zit de echte kennis. In het cijfer zit vooral ego. Men zegt immers: alleen boven de 8 telt; alles eronder sucks.
 
Evalueren
Ik herinner me een evaluatieformulier dat mij op een aangename manier ‘dwong’ na te denken over mijn antwoord. Een restaurant vroeg welk cijfer ik de bediening gaf. Dat was, ik ben best evenwichtig, een 7. De vraag erna luidde: ‘Wat kunnen wij doen om het cijfer van de vorige vraag met één punt te verhogen?’ Zo, daar kwam ik niet zomaar mee weg!

Het leverde concrete informatie op. Een paar maanden later kreeg ik op het door mij ingevulde e-mailadres een uitnodiging van het restaurant om nog eens te komen eten. In de mail stond dat ze het personeel inmiddels hadden geïnstrueerd bij binnenkomst de jassen aan te nemen. Precies zoals ik gesuggereerd had bij de verdiepende vraag. Extra punt verdiend. Ik geef nu zeker een 8. En ik vertel er graag bij waarom.