Volgens Hilders, die verbonden is aan artsenfederatie KNMG, worden artsen vooral opgeleid in het stellen van diagnoses en het uitzetten van behandeltrajecten. Samen met patiënten besluiten nemen over de behandeling is in veel spreekkamers nauwelijks aan de orde. Dat moet anders, vindt de gynaecoloog. Om opleiders wakker te schudden, gaat na de zomer een cursus van start die het belang en de waarde van patiëntparticipatie zichtbaar maakt. ´We zijn als artsen gewend om patiënten te informeren. Dat is meestal éénrichtingsverkeer. Bij een dialoog komt een hele andere manier van communiceren kijken. Voor veel artsen betekent dit een paradigma-shift; zij krijgen een veel meer coachende rol, met de patiënt als regisseur van zijn eigen behandeltraject.’

Spraakwater
Om erachter te komen wat de beste behandeling is voor een specifieke patiënt, is er volgens Hilders maar één weg: praten. ‘Neem de tijd voor de patiënt en gebruik nieuwe communicatietechnieken om in kaart te brengen wat de patiënt écht wil op dit moeilijke moment in zijn leven.’ Een telefoongesprek met de huisarts maakt daar eveneens deel vanuit, aangezien hij of zij de mens achter de patiënt en de medische geschiedenis vaak goed kent en kan meedenken.

Vooroordelen over patientparticipatie als ‘te tijdrovend’ en ‘te duur’, veegt de projectleider direct van tafel. Zo heeft onderzoek uitgewezen dat de totale consulttijd per patiënt niet toeneemt en daarnaast kiezen patiënten gemiddeld genomen niet voor de dure of voor alle behandelingen. Wel is het belangrijk de rust te bewaren. Hilders: ‘Natuurlijk moeten we niet elke patiënt forceren tot gezamenlijke besluitvorming. Er zijn altijd situaties en patiënten denkbaar waarbij we als arts het voortouw moeten blijven nemen.  Maar in mijn spreekkamer maak ik dagelijks mee hoeveel méér je patiënten kunt bieden en hoeveel therapietrouwer patiënten zijn als ze zélf de beslissing hebben genomen  over de behandeling van hun ziekte.  Door goed te informeren en eventueel te adviseren.’ Klik hier voor meer informatie.