
Cruciale lijnen
Maandagochtend, het is regenachtig. De belofte van de herfst hangt in de lucht. Ik sta bij de kassa van een drogisterij. Een jongere vrouw staat bij de andere kassa op 1.7 meter afstand met een zwarte, stoffen mondkapje op. Ik kijk en knik naar haar als bevestiging dat ik haar zie. Wat hierna gebeurd is hartverwarmend. De donkere, stralende ogen kijken naar mij en ik zie haar hand richting dat stoere, stoffen lapje gaan. Haar hand haalt het schild naar beneden. Zij kijkt mij breed glimlachend aan: ‘Ik zie je en glimlach echt naar je’. En het mondkapje wordt terug op zijn plaats gezet.