Sanne praat met Charles, de manager van de bouwmarkt en Dylan, medewerker Hout. Dylans hand rust op een karretje waar een stokje met een hartje aan is bevestigd. Sanne kijkt in de camera, de twee mannen staan stralend achter haar.

Sanne
We zijn hier bij Bouwmarkt De Duimstok, waar een wel heel bijzondere actie aan de gang is.

Sanne richt zich tot Dylan.

Sanne
En het is allemaal begonnen bij Dylan, medewerker Hout van dit filiaal. Vertel eens Dylan, hoe kwam jij op dit idee?

Dylan raakt even het hartje op het stokje aan.

Dylan
Ik dacht dus, voor Valentijns­dag maak ik stokjes met hartjes.

Hij werpt even een blik op Charles.

Dylan
De hartjes heb ik in mijn vrije tijd uitgezaagd en geschilderd. Het stokje kan heel makkelijk op het karretje worden vastgemaakt, maar is er ook zo weer af...

Met één beweging haalt hij het stokje los en houdt het triomfantelijk omhoog.

Dylan
Zodat mensen die elkaar gevonden hebben ze kunnen meenemen. De hartjes zijn met een klein spijkertje-

Charles die tot nu toe ongeduldig heeft staan toekijken, grijpt in.

Charles
Dat interesseert de kijkers niet hè, hoe jij dat in elkaar hebt getimmerd. Het gaat om de bedoeling van deze actie. En dat is om de klanten te verbinden. Een mooi gebaar van ons.

Charles ziet het beteuterde gezicht van Dylan, die nog meer over zijn vakwerk had willen vertellen.

Charles
Het was inderdaad een idee van Dylan hier en wij geven ruimte aan onze medewerkers. We luisteren naar ze, nemen ze serieus. En zijn zelfs bereid geld te steken in hun ideeën.

Dylan
Het was allemaal zaagafval hoor. Latjes die we anders toch zouden weggooien. En de verf was ook over.

Charles kijkt geïrriteerd naar Dylan, maar laat zich niet stoppen.

Charles
Het gaat ons om interactie. Kijk, het idee is dus dat klanten die open staan voor een nieuwe liefde, zo’n speciaal karretje met een hartje nemen en op die manier het signaal afgeven dat ze in contact willen komen met iemand die ook op zoek is. Zo vinden de mensen met de hartjes elkaar. Mooi toch?

Sanne
Denkt u niet dat u de verkeerde klanten aantrekt, mensen die alleen maar iemand willen ontmoeten en helemaal niet geïnteresseerd zijn in bouwmaterialen? Voor u als bouwmarkt levert zo’n actie niets op.

Dylans ogen beginnen te schitteren.

Dylan
Ik dacht, als ze elkaar hebben gevonden komen ze wel terug voor spullen om te klussen, samen bouwen aan een liefdesnestje...

Charles doet een stap naar voren, dekt Dylan zowat af.

Charles
Het is ons niet om een grotere omzet te doen. Ab-so-luut niet. Het is een positief gebaar, we willen laten zien dat het niet altijd gaat om geld. Maar ook om... het gaat nu even om...

Charles wordt afgeleid door iemand bij de ingang.

Charles
...de liefde.

Stacey, de veel te jonge echtgenote van Charles komt binnen. Ze is zwaar in de make-up en draagt een blouse met glitters boven een strakke legging. Ze knikt afgemeten naar Charles en pakt het karretje met het hartje van Dylan over.

Stacey
Dankjewel, jongen. Wat een goed idee.

Charles kijkt paniekerig naar Stacey.

Charles
Stace, Stacey, lieverd, deze actie is niet voor jou. Het is voor jonge mensen die op zoek zijn.

Stacey
Ja, ik zal eens gaan kijken, ik ben benieuwd wat ik binnen kan vinden.

Charles
Maar Stacey, schat, je houdt helemaal niet van klussen.

Stacey
Ik ben best handig hoor.

Ze loopt bijna huppelend de bouwmarkt in. Charles probeert zich goed te houden en richt zich weer tot Sanne.

Charles
Waar was ik. Eh, oh ja, we willen de klantbeleving, we willen eh... positief...

Maar zijn blik dwaalt weer af naar Stacey, die al een aantrekkelijke man, ook met een karretje met hartje, gevonden heeft. Boos richt Charles zich tot Dylan.

Charles
Dit was jouw idee hè! We hebben het er later nog wel over.

Charles rent naar Stacey toe.

Charles
Stacey, popje, wat doe je nou toch allemaal!

Sanne en Dylan kijken Charles na. Dylan richt zich met een ondeugend lachje tot de camera.

Dylan
Goed idee toch, mensen weer met elkaar verbinden.

Tekst: Liesbeth Wieggers