Vertrouwen of ver-touwen?

Vertrouwen of ver-touwen?
  • 2 mei 2017
  • Susanna Nevalainen

'Suus! Help! Mijn leidinggevende wil van mij weten hoe ik haar moet vertrouwen. Hoe moet ik dit doen?' Een interessante vraag. In mijn optiek ontstaat vertrouwen onder voorbehoud van bepaalde (voor)waarden en daden. Het heeft empirisch bewijs nodig, aangevuld met positieve (neuro)feedback en het laat zich zeker niet commanderen.

Even mijmerend: als jij en ik tot het land van wederzijds vertrouwen toetreden, zijn de mogelijkheden en kansen ontelbaar. De ruimte en het spelveld van ‘vertrouwen’ laten zich organisch ontvouwen; als een magisch systeem waarin veel goede, vernieuwende en inspirerende zaken kunnen ontplooien, mits de operatiekaders hiervoor ruim aanwezig zijn. Vertrouwen is een krachtig element in de menselijke omgang en verbinding. Dus ook in customer service en customer engagement. Zeker niet alleen met management.

Hoe schep je 'vertrouwen'?
Het vereist tenminste twee personen of groepen. Het uitdagende van het kweken van vertrouwen is dat wij de bereidheid dienen te vinden om afhankelijk te zijn van de daden van de ander. Daarbij opgeteld moeten we ook nog geloven in de positieve intentie van de ander. Wow! In de tijden van IK en ZELF afhankelijkheid creëren? En er dan vanuitgaan dat er positieve intentie aanwezig is? Dat is nogal wat...Bovenal, hoe makkelijk doe jij dit of juist niet? In de grote survivalreis van het leven is het mogelijk dat je geleerd hebt om alles altijd zelf te doen en te regelen, waardoor je juist niet van anderen afhankelijk dient te zijn. Met overtuigingen als: 'Wees lekker zelfstandig, dan word je tenminste niet teleurgesteld', of 'Doe het zelf , dan wordt het gedaan zoals jij het wil'. Herkenbaar zeker? Nog een mooie: 'Anderen zijn niet te vertrouwen'. Dit zijn krachtige overtuigingen die vertrouwen vaak ombuigen in vertouwen. Wij willen graag alles zelf onder controle hebben en onze eigen poppenspeler zijn die aan de touwen van het denkbeeldige vertrouwen trekken. Alle touwtjes in eigen handen houden voelt toch beter dan afhankelijk zijn van collega’s, teamgenoten of klanten? In de basis weten wij allemaal dat het belangrijk is om 'los te laten'. Maar dit daadwerkelijk doen en uitvoeren vereist kwetsbaarheid en de kracht om dit te willen leren, iedere dag opnieuw. Vertrouwen groeit door positieve ervaringen en bouwt haar kracht door positieve acties. Iets wel of juist niet doen, spreekt de taal van 'het vertrouwen'.

Illusie van vertrouwen
Een project afspreken met strakke touwen eromheen, kleine kaders met een strikt geregeld speelveld waar de kleinste kans op fouten maken en experimenteren uitgefilterd zijn. Waarom kennen wij deze fenomenen? Komt dit voort uit de angst dat het niet goed gaat? Uit de angst dat wij denken dat de ander het nog niet kan? Of dat de ander slechte bedoelingen heeft? Hup! Touwen eromheen en de illusie van controle. Totdat de touwen gaan knellen en ook het vertrouwen weg is...

Een van de NLP-overtuigingen is: 'Je hebt het zelf te doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Ik oefen dit nog dagelijks.'

Het is fijn om te zien bij organisaties en klantcontactteams dat het echte menselijke vertrouwen aanwezig is. Het idee van samen doen, voor hetzelfde doel gaan en afhankelijk zijn van iedereen zijn eigen specialisme, creëert een prachtig menselijk en neurologisch netwerk. Waaruit ook de menselijke vitaliteit ontstaat.

Of zoals Loesje het in paar woorden verwoordt:

comments powered by Disqus