Telemarketing: het einde!

Telemarketing: het einde!
  • 9 oktober 2018
  • Gastauteur

Eigenlijk wilde ik beginnen met: 'Telemarketing? Huh? Bestaat dat nog?’ Maar dan zou ik liegen. De talloze gemiste oproepjes op mijn telefoon (anoniem uiteraard) spreken boekdelen. Het valt niet mee om aan zo'n furieuze reeks oproepen te voorkomen, ook niet als je staat ingeschreven bij het 'Bel-me-niet-register'.

Je moet dus af en toe -het klinkt tegenstrijdig- aannemen om aan een aanval te ontkomen. Het anonieme nummer blokkeren is immers niet mogelijk. Grote kans dat je vervolgens een paar keer misgrijpt. Dialers worden (nog altijd!) zo afgesteld dat er gesprekken worden opgezet zonder iemand aan de andere kant van de lijn.
En als het dan wél lukt is het verloop ook eigenlijk altijd identiek:

Ik (met tegenzin): ‘Met Ernst Kruize’.
Andere kant (met geruis en lawaai op de achtergrond): ‘Hallo, spreek ik met de heer E. Kruize?’
Ik: ‘Ja, dat zei ik toch?’

En vervolgens begint de jeugdige energiecoach Niels, bespaarbuddy Leonie of pensioenpartner Faduah een ratelende monoloog met één doel: conversie, conversie, conversie. Zucht...

Als er één vakgebied is dat volgens mij nooit is veranderd, is het telemarketing. Een beeld dat op tv wordt bevestigd door de 'geschokte' ondernemer die in zijn intensieve menshouderij wordt geïnterviewd over het feit dat de Minister de regels wil aanscherpen. Fel licht, hangjongeren, rood afgeschutte belbatterijen. Alsof de tijd heeft stilgestaan. Nostalgie, maar dan niet gezellig.

Ook de KSF is niet blij en rept van banenverlies. Bijbanen wel te verstaan. Daar ligt natuurlijk juist een deel van het probleem. Hoewel de branche of sector in de loop der jaren nog wat pogingen heeft ondernomen om telemarketing/telesales als écht werk te betitelen, hebben de ondernemers daar in de praktijk weinig mee gedaan.

Lage salarissen, magere contracten, dubieuze werkomstandigheden: ze zijn er nog altijd. Alleen op die manier kon de zo lucratieve business lang in stand worden gehouden. Met sneren naar de opdrachtgever: die wil er immers eigenlijk niet écht voor betalen.

Tsja. Door voortdurend maar aan te rommelen is het krediet voor ongevraagde commerciële telefoontjes nu definitief verspeeld en is het wachten op aanvullende maatregelen van de overheid. Gevoelsmatig ben ik nog geneigd te denken dat het jammer is voor bijvoorbeeld de goede doelen. Anderzijds is de aanpak van het gros van de 'chari's' ook altijd gericht geweest op een 'lock-in'. Klanten naar binnen trekken met ogenschijnlijk één gift, die vervolgens tóch maandelijks wordt afgeschreven omdat jij als donateur niet goed krijgt uitgelegd wat je moet doen om dit te voorkomen.

Mijn kort door de bocht conclusie: als je het als bedrijf van telemarketing moet hebben, ben je in deze tijd simpelweg niet relevant genoeg. Denk na over andere manieren om klanten te trekken en vast te houden. Je bouwt geen waardevolle klantcommunity op als je op deze manier probeert binnen te komen. Einde verhaal.

Ernst-Jan Kruize

comments powered by Disqus