PGO: Iets voor jou?
Eind november was ik voorzitter van een bijeenkomst van MedMij, een samenwerkingsverband dat streeft naar het ontwikkelen van een afsprakenstelsel voor het opslaan en uitwisselen van patiëntengegevens. Het gaat hierbij om standaarden voor medische informatie, waardoor deze makkelijker uitgewisseld en gekoppeld kunnen worden met informatie in andere omgevingen en systemen. Maar ook, of misschien wel juist, is deze aanpak erop gericht om de patiënt (meer) eigenaarschap te geven over zijn eigen informatie.
In eerste instantie heb je zelf meer inzicht in de medische informatie die over jou is verzameld. Dat kan op verschillende plekken en op diverse momenten zijn gebeurd: bij de huisarts, bij een medische ingreep, informatie van de apotheek of, heel modern, informatie die je zelf hebt gegenereerd met behulp van devices zoals smartwatches. Tegenwoordig wordt al nagedacht over informatie over bijvoorbeeld je hartritme dat gedeeld kan worden met de cardioloog of met de systemen van het ziekenhuis, zodat tijdig kan worden ingegrepen wanneer afwijkingen zichtbaar worden.
Al deze informatie kan toegankelijk worden gemaakt in een omgeving, de Persoonlijke Gezondheidsomgeving (PGO). Dit betekent overigens niet dat er een digitaal ‘kluisje’ moet komen waar alleen informatie in staat, of een USB-stick met alle informatie. Het kan weliswaar handig zijn om een deel van de gegevens altijd bij je te hebben, bijvoorbeeld wanneer je na een ongeval niet aanspreekbaar bent, of in het buitenland waar men wellicht geen toegang heeft tot Nederlandse systemen.
Dienst
Een PGO maakt alle medische informatie dus inzichtelijk, maar je moet oppassen de bekende wet: NT+OO=DOO (Nieuwe Technologie in een Oude Omgeving geeft een Dure Oude Omgeving). Daarom zijn juist de afspraken hoe om te gaan met deze nieuwe mogelijkheden heel belangrijk. Het betekent eveneens dat er sprake moet zijn van een basisniveau van ‘Medical Literacy’, ofwel de patiënt moet weten wat hij of zij er mee kan en wat de eigen verantwoordelijkheid is. Net zoals tegenwoordig bij sommige financiële producten het geval is, moet de patiënt ook een soort test afleggen om de mogelijkheden en risico’s van een PGO beter te begrijpen. Daarnaast moeten de zorgverleners ook in staat worden gesteld om te profiteren van een PGO. Zij kunnen er veel aan hebben, maar er zijn eveneens situaties denkbaar waarin het voor een zorgverlener lastig is wanneer men er vanuit gaat dat alle informatie gedeeld en dus bekend is. Het verschil tussen een product en een dienst is dat een product gemaakt wordt door de leverancier en daarna al of niet wordt afgenomen. Een dienst ontstaat tussen de dienstverlener en de cliënt. De dokter verleent een dienst aan de patiënt en dat lukt dus alleen goed wanneer een omgeving wordt gecreëerd waarin beide optimaal kunnen functioneren!
Deze column van Paul Iske is gepubliceerd in CustomerFirst 11/12-2017.
