‘Hoe groter de stad, hoe anoniemer de burger en hoe groter de kans op eenzaamheid’, stelt directeur Ed Theunen. De telefonische hulpdienst, eerder actief als Sensoor Amsterdam, voert jaarlijks zo’n 17.000 gesprekken. ‘Sommige van onze bellers hebben al dagen niemand gesproken. De Hulplijn Amsterdam is dan een welkom en vaak noodzakelijk contact met de buitenwereld. Het is een keerzijde van de nadruk op de zelfredzaamheid; als je het zelf amper redt dan dreig je geïsoleerd te raken’, zegt Theunen.

Piekbelasting
Volgens de directeur is eenzaamheid niet alleen in de wintermaanden een groot probleem. ‘Natuurlijk is de meerwaarde van de Hulplijn in die maanden groot, maar weinigen weten dat de zomermaanden juist ook tot een piekbelasting leiden. Als iedereen erop uittrekt, de stad overlopen wordt door mensen die zomers plezier hebben, is het gevoel van eenzaamheid voor menigeen zeer heftig. De vrijwilligers die de telefoon bemensen kijken er niet van op en spreken over de zomerdepressie.’

De afgelopen maanden bleek bij andere hulplijnen, opererend onder de naam Sensoor, dat de werkdruk steeds hoger oploopt. Oorzaak hiervoor zijn de lange wachttijden bij GGZ-instellingen, waardoor mensen met acute psychische problemen ook bij de vrijwilligersdiensten terechtkomen. ‘Er is simpelweg meer geld en meer menskracht nodig’, waarschuwde de organisatie vorige maand.

Chatdienst
Sensoor en Hulplijn Amsterdam proberen met nieuwe methodes de problemen het hoofd te bieden. Zo starten de Amsterdammers in samenwerking met Humanitas later dit jaar een chatdienst op in de hoop jongeren beter te kunnen bereiken. Bij hen is eenzaamheid een onderschat probleem, stelt de organisatie.

Verder opent Sensoor in oktober een locatie in Lelystad. Van hieruit moeten oplossingen als belmaatjesprojecten, achterwachtfuncties en online mogelijkheden worden ontwikkeld. Hiervoor worden nog vrijwilligers gezocht. Eerder nam de organisatie al de chatdienst Het Luisterend Oog over van Humanitas.