WYSIWYG
Op veel momenten in ons leven worden we geconfronteerd met verpakkingen. Vrijwel alles wat we kopen wordt beschermd en/of aangeprezen door één of meerdere omhulsels. Zo’n verpakking kan diverse functies hebben. De meest voor de hand liggende is het bij elkaar houden van wat we kopen, zoals een pak suiker of een fles frisdrank. Daarnaast speelt de verpakking een rol bij bescherming bij transport. Maar er zijn ook minder directe, maar zeer waardevolle toepassingen, zoals marketing.
Producten die mooi zijn verpakt, wekken onze interesse en onze hebzucht. Denk aan de kleurige doosjes voor kinderspeelgoed, of de mooi vormgegeven dozen waarin Apple zijn producten levert. Een cadeautje wordt ook aantrekkelijker gemaakt door het papiertje of het doosje waarin het wordt gepresenteerd. Het is geen verrassing dat een complete verpakkingsindustrie is ontstaan en dat er driftig gekeken wordt naar nieuwe manieren van verpakken. Zo zijn er bijvoorbeeld slimme verpakkingen die gebruikt worden bij medicijnen. Voor Alzheimerpatiënten zijn er speciale strips die je waarschuwen dat je al een pil hebt genomen of dat je juist bent vergeten één in te nemen. Binnenkort zijn er ook flessen die je vertellen of de inhoud nog te consumeren is. Mooi tegen verspilling.
Bij al deze prachtige ontwikkelingen toch twee kanttekeningen. Ten eerste hoop ik dat ontwerpen zich vooral blijven richten op de toegevoegde waarde voor de klant. Sommige omhulsels zijn wel zó knap doordacht verleidelijk, dat mensen haast tegen hun wil tot aanschaf of consumptie overgaan. Af en toe is de verpakking uiteindelijk belangrijker dan het originele product. Dat geldt trouwens eveneens voor diensten. Denk aan bankproducten uit het verleden die ook (met woorden) zodanig waren verpakt dat ze massaal zijn aangeschaft en tot grote ellende hebben geleid.
Daarnaast de ergernis van sommige ‘Briljante Mislukkingen’ in verpakkingen. Niet lang geleden reisde ik via Schiphol en had ik een verloopstekker nodig. Deze was verpakt in dat afschuwelijke harde plastic dat niemand open krijgt. Ik had dat ding direct nodig en ga nu eenmaal niet met een gereedschapskist op pad.
De prijs voor domste verpakking gaat wat mij betreft echter naar het pakket dat ik laatst ontving. Ik was twee keer niet thuis (en deze koerier levert alleen doordeweeks op werktijden en niet bij de buren), dus ik moest naar het postkantoor. Ik haalde het doosje op (10x15x20 cm3) en wat zat erin? Een Micro SD-kaart met de grootte van een vingernagel! In een eigen verpakking, met daaromheen opgeblazen plastic zakjes, en dat in een doos. Er was dus een hoop lucht vervoerd. Dit deed me denken aan het grapje over de man die een prijs had gewonnen: Gefeliciteerd! U krijgt een auto…band…ventiel…dopje.
WYSIWYG staat voor: What You See Is What You GET. Door slimmigheden of dommigheden is dat niet altijd correct!"
Noot: deze column van Paul Iske is gepubliceerd in CustomerFirst 09-2017.
