Deze versoepeling zorgde intussen ook voor veel prangende vragen en onduidelijkheid. Het verplichte checkgesprek, de vragen over de omvang van het huishouden – niemand wist wat te verwachten van horeca anno 2020. En zo ook op Tweede Pinksterdag om klokslag 12 uur. Binnen een ogenblik wisselden serveersters, obers en gastvrouwen een verwachtingsvolle en tegelijkertijd angstige blik met elkaar.

Op dat moment werd waarschijnlijk nauwelijks gedacht aan de kansen van dit hele après-coronaspektakel. Als fervente terrasganger en restaurantbezoeker valt me op: Nederlanders zijn nogal eens de weg kwijt als het aankomt op gastheerschap. Hoe vaak vertel je nog aan familie en vrienden dat je twee dagen geleden nog in de watten bent gelegd toen je buiten de deur ging eten? Misschien denk je nu aan één of twee favoriete plekken, terwijl dat er veel meer kunnen zijn. Kun jij je de laatste keer herinneren dat je buiten je vakantie om, in Nederland, een aperitief van het huis kreeg?

Laten we koffiedik kijken. Zodra de nieuwigheid ervan af is, kunnen we de balans opmaken. De ‘anderhalvemetergast’ heeft zich aan hygiëneregels en looprichtingen te houden. Vraag is alleen: houdt hij daar een welkom gevoel aan over? De aangewezen gastvrouw- of heer kan achter de verplichte geïmproviseerde balie op het terras écht het moment pakken om de dienstverlening eens om te draaien. Door de tijd te nemen om te zeggen: ‘wat fijn je weer te zien!’.

Zelfs de desinfecterende handgel zal zo’n moment niet verpesten.

Dit is het voorwoord uit CustomerFirst 6, tijdens corona hier gratis te downloaden.