Het betrekken van een oud herenhuis in een binnenstad klínkt misschien als een droom; op zaterdagmiddag met een bus plus aanhanger tussen de marktkooplieden manoeuvreren is minder idyllisch. En bleek verguntechnisch een complex verhaal. Dat vond ook de zoveelste KCC-medewerker van de gemeente die ik na een lange wachttijd aan de lijn kreeg. Van de zin ‘dat weet ik niet, mevrouw’ krijg ik inmiddels ook spontaan jeuk. Een hele middag rondbellen én flink wat fronsrimpels verder, was dan eindelijk die verhuisvergunning geregeld.

Dat afgevinkt, en de fysieke verhuizing tot een succes gebracht hebbende, begon de volgende regelfase: tussen het klussen door de nieuwe adresgegevens doorgeven. Ik had geluk: dát mocht tijdens de langste hittegolf in Nederland ooit. Een foutje is dan al snel gemaakt.

Tussen het zoveelste blik verf retourneren en het schuurpapier-advies inwinnen door, nam ik dan ook iets (te..?) heetgebakerd en geïrriteerd mijn telefoon op. Een servicemedewerker van de overlijdensverzekeraar nam het woord, met de mededeling dat ik de verkeerde postcode had doorgegeven. Voordat ik de kans kreeg om dramatisch te zuchten, voegde zij toe: ‘Geen probleem, ik geef de goede postcode direct door. Dan hoeft u niets meer te doen, en kunt u ondanks de hitte andere dingen regelen.’

Na zoveel kastjes en muren van dichtbij te hebben bewonderd, was deze proactieve service nodig verfrissend. Als je het mij vraagt: service zoals ’t hoort.

Dit is het voorwoord uit CustomerFirst 6, de laatste keer hier gratis te downloaden.
Beeld: archief redactie.