Aan één van de manicuretafeltjes zit Roxanne – 21 jaar, lief gezicht, zwaar opgemaakt. Ze kijkt op als Carmen, de strenge manager van de salon, haar roept vanuit één van de kamers achterin.

Carmen: Roxanne!
Roxanne ziet de dwingende blik van Carmen.
Roxanne: Ik ben bezig.
Carmen kijkt zoekend de ruimte rond en wendt zich tot Shelley, die in het afsprakenboek staat te kijken.
Carmen: Shelley, neem jij het van Roxanne over.
Roxanne trekt haar wenkbrauwen op en zegt tegen haar klant:
Roxanne: Zeker belangrijk. Sorry. Ze staat op en sloft naar achteren. Ze heeft duidelijk geen zin in een gesprek met Carmen. Carmen sluit de deur achter Roxanne en gebaart dat ze op één van de krukjes moet gaan zitten.

Carmen heeft haar laptop open staan op de pagina van reviews van Salon Cleopatra.
Carmen: Heb je de reviews van de laatste tijd gezien?
Roxanne: Hou ik niet zo bij.
Roxanne kucht en gaat zenuwachtig verzitten.
Roxanne: Ze zijn toch allemaal goed? Vijf sterren.
Carmen: Niet meer.
Roxanne zet een onschuldige blik op.
Roxanne: Nee?
Carmen: Nee.
Carmen scrollt naar de meest recente reviews op de website.
Carmen: Kijk hier, allemaal één ster. En verschrikkelijk negatieve verhalen over onze service. Wat is er gebeurd?
Roxanne: Ontevreden klanten misschien?
Carmen: Onzin. Die reviews komen allemaal van die Ramon van jou.
Roxanne: Hoe weet je dat nou, dat kunnen toch ook andere klanten zijn. Ik zie verschillende namen: een Anita, een Hélène, Rosalinde.
Carmen: Hoe ik dat weet?
Carmen klikt driftig een review aan.
Roxanne bijt op haar lip.
Carmen: Omdat Ramon altijd fouten maakt in zijn tekst. Hij haalt dingen door elkaar. Wimperextensie en wimperlift. Hij snapt het verschil niet. En hoe we acrylnagels zetten. Schrijft-ie ook fout op. Dáár herken ik de reviews van Ramon aan.
Roxanne: Dat vond je ook niet erg toen hij nog vijf sterren gaf.
Carmen: Dit moet stoppen, Roxanne. Zeg tegen je vriendje dat hij niet meer zulke negatieve reviews plaatst.

Zie je wel dat ik een trouwe medewerkster ben. De beste die je kunt hebben

Roxanne’s lipt trilt.
Roxanne: Ik praat niet meer met hem.
Carmen: Waarom niet?
Roxanne: De verkering is over. En nou is hij boos op mij. Hij doet dit omdat ik het uit heb gemaakt.
Carmen: Dan neem je hem weer terug. Weet je wel hoeveel schade dit oplevert voor de salon?
Roxanne: Maar ik wil hem niet terug, ik wil hem nooit meer zien.
Carmen: Als jij je baan hier wilt houden, dan ga je je vriendje in het gareel houden.

Roxanne wordt een beetje recalcitrant door de gevoelloze reactie van Carmen.
Roxanne: Doe het zelf. Jij hebt hem gevraagd. Omdat hij zo handig is. Met Gmail-adressen enzo.
Carmen: Ik zal aantonen dat Ramon achter die valse reviews zit en dan mag hij een fikse boete betalen.
Roxanne: Hij heeft het zo gedaan dat niemand er achter zou komen, dat hij achter die berichtjes van die Anita en Hélène en weet ik wie nog meer zit. Precies zoals jij wilde.
Carmen: Ik zeg het nog één keer: neem dat vriendje van je terug. Zeg maar dat je je hebt vergist. En dat je nog steeds van hem houdt. Anders ben je je baan hier kwijt.
Roxanne kijkt Carmen nu onverzettelijk aan.
Roxanne: Volgens mij heet dit chantage.

Ze staat op en loopt gedecideerd de kamer uit. Ze laat de deur van de kamer open staan. In de ruimte met manicuretafeltjes draait ze zich nog even om en zegt, hard genoeg voor iedereen om te horen:
Roxanne: Afgesproken. Ik zal zeggen dat mijn vriendje met de valse reviews moet stoppen. Ook die met vijf sterren die zogenaamd van klanten komen, maar die van hem zijn. Omdat jij dat van hem vroeg. En hem daarvoor betaalde. Ik zal weer met hem praten.
Terwijl ze naar haar tafeltje terug loopt zegt ze:
Roxanne: Zie je wel dat ik een trouwe medewerkster ben. De beste die je kunt hebben.
Shelley kijkt verbaasd naar Roxanne.
Shelley: Ga je het weer aanmaken met Ramon? Voor Carmen?
Roxanne: Nee natuurlijk niet. Dat was een fake-mededeling. Roxanne buigt zich weer over de acrylnagels van haar klant.

Tekst: Liesbeth Wieggers