En als we dan toch contact hebben, staat de echtheid daarvan vaak onder druk. Want met alle procedures en regels rondom dat contact lijkt het proces nog vaker te winnen van de mens. Waar ik de lat mogelijk nog hoger leg doordat de uitstapjes naar een restaurant schaarser zijn geworden, is de teleurstelling dubbel zo groot wanneer contact ontbreekt. Ergens logisch, want wat ik ’schaars contact’ noem, noemen ondernemers keihard omzetverlies. De massa is er niet voor de kassa en dat doet soms ook wat met de investering in waarde. Zonde, maar gelukkig zitten er tussen de lows ook highs.

Zo was ik vóór de ingang van de nieuwe maatregelen in het Ketelhuis in Eindhoven. Prachtlocatie. Te mooi om leeg te staan, vond ook de ondernemer: de overgebleven ruimte die ontstond door de 30 gasten-maatregel werd inmiddels gebruikt voor een podium. Tijdens mijn bezoek was dat podium plek voor Wim Daniels om zijn passie te delen over taal rondom het eten. Later zou dit een plek zijn voor een muzikaal intermezzo van Xander de Buisonjé. Ga zo maar door. Voor mij is dat inspiratie – en daarmee waarde – toevoegen aan het moment. Winwin, zo’n een etentje en theater in één. Maar ook win-win voor artiest en restaurant: door de handen ineen te slaan winnen ze beiden aan contact met gasten.

Een ander voorbeeld vond plaats op een terrasje in Zaltbommel, bij De Verdraagzaamheid. Een stel kwam aan een tafeltje naast ons zitten. Illegaal, zo bleek later, want de plek was al gereserveerd. En zonder reservering is er tegenwoordig geen contact. Toch koos de ondernemer een ander pad: dat van oprecht contact. “Welkom mensen. Wat leuk dat jullie er zijn! Laat me u een elleboog geven, ik heb u volgens mij nog nooit hier gezien, wat leuk! Aangenaam! Kijk, het dagelijks ontmoeten van nieuwe mensen maakt mijn vak zo leuk. Juist ook in deze tijd broodnodig om inspiratie uit te halen. We gaan zorgen voor een aangenaam verblijf!” Daarna pas stapte deze ondernemer in de procedure. Legde uit dat de tafel bezet was, dat het stel even moest wachten aan de rand van het terras en dat hij tijdens het wachten alvast iets voor hen kon inschenken.

Zo simpel, maar zo mooi. Twee ondernemers die durven te investeren, in extra activiteiten én in tijd. In waarde, door juist in deze tijd het verschil te maken. Dat is iets wat ik elke ondernemer gun. Écht contact, het samen aan hetzelfde tafeltje zitten met je gasten, de rust nemen en houden om hier nooit op te besparen. Ondanks alle regels en procedures die er op menig terras voor zorgen dat je direct van je plek gestuurd wordt. Contact wordt voor mij het contract voor een vervolgbezoek. Nu mijn uitstapjes schaarser worden, wordt mijn keuze selectiever. Van contact naar contract, juist nu!